"Da Vinci avait raison..." (2013) - recenzje po premierze

Teatr jest niewątpliwie tą formą wypowiedzi, którą warto wykorzystywać w dydaktyce języka obcego. Praca nad tworzeniem spektaklu pozwala doskonalić umiejętności językowe, rozwijać kreatywność studentów dając im poczucie osiągniętych postępów satysfakcji  i zadowolenia. Tak było 26 czerwca 2013 roku na małej scenie Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi (co za magiczne miejsce!). Sala wypełniona po brzegi, świetnie reagująca publiczność na to co działo się na scenie. Wszystkim Autorom tego cudownego przedsięwzięcia, kolegom Tomkowi i Sebastianowi oraz całej grupie aktorskiej   gratuluję pomysłu i  doprowadzenia do premiery! Premiera jest/powinna być punktem wyjścia do dalszej pracy nad spektaklem. Mam nadzieję, że na premierze nie poprzestaniecie. Czekam na kolejne odsłony Waszych możliwości teatralnych. Drzemią w Was talenty, które koniecznie trzeba dalej rozwijać! A więc do następnego spektaklu!

Prof. zw. dr hab. Mieczysław Gajos, Uniwersytet Łódzki

Spektakl uważam za bardzo udany i to pod wieloma względami. Po pierwsze, w twórczy sposób łączy fragmenty wielu klasycznych dzieł literatury francuskiej i światowej. Ten przegląd, idący od Renesansu do współczesności, pozwala na wielką różnorodność efektów scenicznych, języka i gry aktorskiej. Aktorzy poradzili sobie z wszystkimi tymi elementami znakomicie, co cieszy tym bardziej, że są trupą amatorską i grali w obcym języku. Doskonale wybrnęli z trudności interpretacyjnych, a na szczególne podkreślenie zasługuje ruch sceniczny i dynamika przedstawienia.

Ta bardzo pozytywna ocena nie jest odosobniona, bo w kuluarach wymieniano wiele entuzjastycznych opinii, a podczas spektaklu słychać było śmiech widowni, która zresztą po brzegi wypełniła salę Teatru Nowego.

dr Anita Staroń, Uniwersytet Łódzki

Spektakl Da Vinci avait raison, w reżyserii prof. Tomasza Kaczmarka i dr. Sebastiana Zacharowa, wystawiony 26 czerwca 2013 r. na deskach Teatru Nowego, został przyjęty entuzjastycznie i to nie tylko ze względu na niewątpliwą żywotność teatralnego ducha łódzkiej romanistyki. Ta nadzwyczajnie inteligentna i wielowymiarowa inscenizacja przemówiła do publiczności przede wszystkim  siłą sugestywnego, scenicznego obrazu, który stał się najlepszym wyrazem dla niezliczonej ilości literackich wątków. Nieustanna żonglerka konwencjami, odważne łączenie pozornie przeciwstawnych rejestrów, liryczna wzniosłość złamana ironią, humorem czy egzystencjalnym nawoływaniem, dały w efekcie przeżycie bardzo swoiste, intensywne i na długo zapadające w pamięć. W pamięci pozostanie także niezwykłe zaangażowanie doskonale poprowadzonych młodych aktorów, których głos pozostanie słyszalny i to nie tylko dosłownie. Czekamy na kolejne odsłony! 

Prof. nadzw. dr hab. Marek Baran, Uniwersytet Łódzki

Według komunikologów, najlepiej zapamiętujemy to, co jednocześnie widzimy i słyszymy oraz w czym bierzemy udział, a więc, biorąc pod uwagę specyfikę przedstawienia, „Da Vinci avait raison” to przede wszystkim świetne ćwiczenie językowe dla wystepujących w nim studentów. Poza tym, to również sposób na rozwinięcie umiejętności wystąpień publicznych oraz działania w grupie. Zobaczyliśmy na scenie świetnie zgrany zespół – przecież na co dzień aktorzy są kolegami ze studiów.

Chwyt reżysersko-dramaturgiczny, łączący w jednym przedstawieniu fragmenty dzieł o różnym stylu i nastroju, pozwolił na uniknięcie rutyny i zachowanie dynamicznego rytmu, a każdy z wykonawców miał szansę wystąpić „solo”.

Najważniejsze jest chyba to, że zarówno wykonawcy, jak i widownia znakomicie się bawili (łącząc w przypadku tych pierwszych przyjemne z pożytecznym), a przecież wspólne emocje to jeden z koniecznych elementów przeżycia teatralnego.

Olga Rakhaeva, doktorantka w Szkole Nauk Społecznych IFiS PAN

Przedstawienie pomysłowe, kolorowe, dobrze zagrane i zręcznie wyreżyserowane. Obejrzałam je z dużą przyjemnością.

dr Agnieszka Woch, Uniwersytet Łódzki